Bhí botún pheamair beag, glasaithe agus breá ann. Ach ní raibh sé sin botún ar bith; ba é sin ceann speisialta! Bhí sé lán le haisling duilleoga a chuir fúthu gach duine i gcirceál leo chun bheith sona agus árdaithe. Fíor chúispeoideach mar gheall air an botún pheamair seo féin a dhéanamh an tsaoil nach bhfuil bród air. “D’fhógair Huiyu Packaging é, an tobaróid is fearr i measc na n-ionsaí botún pheamair sa siopa. Bhí gach duine ag iarraidh ceann de! Ach ansin, ar lá ársa, d’úsáideadh an phéamar atá sa bhotún agus d’fhuair sé a bheith folamh agus inaonar.
Bhí an bhotún, gan aon péamar faoi láthair, ag caitheamh amhras ar mhatraí. Ní bhíodh aon duine eile ag iarraidh úsáid dó, mar sin bhí sé ag feabhsú agus ag caomhú. Bhí an bhotún folamh ag súil leis na laethanta maith nuair a bhíodh sé ag baint le duine a bhí ag cur an t-aisling duilleog orthu. Bhí sé ag súil cad éard a tharla dó anois go bhfuil sé folamh. An mbeidh sé ar ais le casadh? An mbeidh sé ar fad ag caomhnuint mar shamhlú ar fad? Chuir na smaointe sin an bhotún folamh chomh níos againn.
Lá amháin, chuaigh cailín beag isteach sa seomra agus chonaic an botal péirceál fliuch ar an mbord. Mar a thóg sí é lena láimh, bris na scileanna i gcásaí a shúil. Is maith léi conas a bhí an botal ag féachaint—glan agus breá! Thug an cailín óga an botal fliuch chun an tsoláthar, ag admhílacht ar chomh maith a bhí sé ag titim. Dúirt sí go raibh sé an bosca is breá a chonaic sí riamh. Ach níor mhaith léi an rud a fhágadh ag dul as an gclann agus a thógal chuici féin le plé a dhéanamh de chur ar a dtuisceana féin.
Anois ba chomh maith é an bhotal fionn phróiseáil mar phríomhchéim den bhealach eile. Chuir an ghiúlach beag é go cairdeach ar a mhalairt i ngleic le na n-éadóirí eile a raibh grá aici orthu. Arna measc ba cheart do pháistí a raibh bród aca acu agus do phictiúin. Mar sin nuair tháinig duine a d'fhéadfadh an bhotal próiseáil folamh a shuigh, dúradh gur chóir dó dul i gcás speisialta, fós faoi dheas agus cruthaithe. Nuair chloisfí an smaointeoir beag ar an mbotal próiseáil folamh, tá sé ag déanamh an bhotal próiseáil folamh tabhairt air féin.
Lá amháin chuaigh máthair an ghiúlach beag isteach sa seomra agus chonaic an bhotal próiseáil folamh ar mhálairt a dtríonaid. A smaointe mar a thugadh uirthi tar éis cuimhní a thabhairt ar ais. Bhí sé céanna mar a bhíodh sí ag obair nuair is óga í. Thug sé dhícheall di cuimhní mór, túsanna speisialta agus láetha sona. Mar sin, lán don bhotal próiseáil folamh a athrú le próiseáil a ráite aici féin. D'fhéadfadh sí nach raibh sí ach i gcás an tsaoil a bhí sí féin ina chosaint, ag súil go mbeadh a dtríonad ag feabhsú an chéad áit agus an spéis a bhí aici féin go dtí blianta roimhe.
D’fhéadfadh an bhotal pheamair éadrom a shroich, le cúnamh óna máthair. Bhí sásta an ghiúrás beag! D’fhill sé arís lán le peamar milis. Bhí sí sásta go mbeadh aithne aici ar a bheith ina bhotal peamair féin a chuireadh sí uirthi. Roimh a dul chun scoil gach lá, chuirfeadh sí spré nóiméad peamair ar a n-ghluaiseachtaí agus ar chúl na n-earraí. I measc na gcuidithe, d’éirigh sé lena chomhluadar agus a fiosrúchán a chur chun cinn. Tháinig an turas den bhotal pheamair éadrom isteach i gcíor thart — ag scairtiú sonas le haisling maith, ansin mar thoradh de chomhluadar, agus anois ag tabhairt faoi láthair rudaí is fearr de phleamair don ghlacadh nua.
EN
AR
BG
HR
CS
DA
NL
FR
DE
IT
JA
KO
NO
PL
PT
RO
RU
ES
SV
TL
ID
LT
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
BE
IS
MK
BN
BS
MN
KK
LB
FY
XH
